Jedną z najdawniejszych krain położonych na wschodnich wybrzeżach Morza Śródziemnego było Kanaan (obecna Palestyna), Istniało tam najstarsze ze znanych ludzkich osiedli - Jerycho. Południowe tereny Kanaanu stanowiły Ziemię Obiecaną przez Boga Żydom.
O te ziemie walczyło wiele ludów, głównie ze względu na przebiegający tam szlak handlowy. Udało się tam osiedlić zachodniosemickiemu ludowi -Kananejczykom, o bardzo wysokiej kulturze materialnej i duchowej. To oni nadali tym terenom nazwę Kanaan i w ciągu przeszło tysiąclecia założyli wiele państw. Część ich ziem podbili Izraelici pod wodzą Jozuego (XIII w.p.n.e.), których z ziemi egipskiej wyprowadził Mojżesz, część zdobyli izraelscy przybysze z ziem położonych na wschód od Jordanu, a całą zdobytą Ziemię Obiecaną zdobywcy podzielili pomiędzy 12 plemion Izraela (Izraela, czyli biblijnego Jakuba, któremu przed wiekami Bóg nadał imię Izrael i od tego momentu hebrajczycy nazywali siebie Izraelitami)
. Ponad dwieście lat później, kiedy pojawiło się zagrożenie od strony chcących zdobyć te ziemie Filistynów, plemiona izraelskie zjednoczyły się w jedno potężne państwo pod wodzą Saula i pokonały wroga. Lecz walki nie zakończyły się. Kolejnym królem został Dawid - ten sam, który pokonał Goliata i któremu Saul oddał córkę Mikal za żonę w zamian za zdobycie stu filistyńskich napletków! Dawid w ciągu swojego panowania podbił znacznie więcej obszarów niż Saul, zdobył Jerozolimę i uczynił ją stolicą państwa Izraelskiego. Jego następca - Salomon - wyniósł Izrael do szczytu potęgi.
JEROZOLIMA - jedno z najstarszych miast kananejskich, założone w trzecim tysiącleciu przed naszą erą.
Za panowania Salomona, syna Dawida, zbudowano pierwszą świątynię jerozolimską (953r.p.n.e.), ośrodek kultu religijnego Żydów na wzgórzu Moria, na słynnej Świętej Skale, na stoku zwanym Syjon, miejscu ofiary Abrahama, także przez muzułmanów jako miejsce wniebowzięcia Mahometa.
W najświętszym miejscu świątyni (zw. dewir, sanktuarium, święte świętych) złożona była Arka Przymierza. Arka z drzewa akacjowego ozdobiona była dwoma złotymi cherubami. Symbolizowała obecność Boską i złożone w niej były kamienne tablice przykazań. Zaginęła po upadku Jerozolimy w 586 r.p.n.e..
Po Świątyni Salomona pozostała dziś Ściana Płaczu, a na Świętej Skale Arabowie wybudowali ośmiokątny meczet Omara.
Jednak po śmierci Salomona znowu nastąpił podział państwa na dwie odrębne części: południową Judę ze stolicą w Jerozolimie (zamieszkałą przez dwa pokolenia Izraela) oraz północne Królestwo Izraela (zamieszkałe przez dziesięć zbuntowanych pokoleń Izraela). To drugie państwo przestało wkrótce istnieć, jego los nie jest dokładnie znany, natomiast Juda dotrwała do czasów Jeremiasza, który na tych właśnie ziemiach narodził się, w okolicach Jerozolimy, który zapowiedział jej upadek i rzeczywiście w niedługim czasie Juda stała się prowincją babilońską.
