Kultura łużycka

http://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_%C5%82u%C5%BCycka

Ok 1300 roku p.n.e. zaczęła rozwijać się kultura łużycka na ziemiach niemieckich i  śląskich, później także wielkopolskich,  rozszerzała się na Pomorze i  Mazury, ziemie zabużańskie i północnosłowackie oraz Morawy. W tym czasie na sąsiednim kontynencie rozprzestrzeniały się tzw. plagi  egipskie, a Mojżesz wyprowadzał stamtąd swój lud  na ziemię obiecaną.
 Nazwa ziemi łużyckiej wywodzi się od łużyckiego słowa "luzicy" znaczącego bagna. istnieje specjalna dziedzina nauki badająca kulturę łużycką - sorabistyka. Łużyczanie mają od przeszło pięćdziesięciu lat katedrę swojego języka w Lipsku. Obecnie jest ich coraz mniej. Mieszkają blisko Polski, w graniczących z naszym krajem landach niemieckich. Łużyczanie dzielą się na górnych i dolnych. Górne Łużyce wykazują podobieństwa językowe z Czechami, natomiast Dolne Łużyce z Polską.
W Polsce najbardziej charakterystyczny dla kultury łużyckiej, lecz pochodzący  z wiele późniejszych wieków, jest Biskupin.

 https://www.facebook.com/Kultura.luzycka

 https://www.facebook.com/Kultura.luzycka

https://www.facebook.com/Kultura.luzycka

"Najpowszechniejszym oraz najbardziej charakterystycznym dla ogólnego zarysu kultury łużyckiej jest obrządek pogrzebowy ciałopalny popielnicowy. Zmarłych chowano w grobach płaskich, tworzonych na wielkich, używanych przez wiele pokoleń, cmentarzyskach." ( http://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_%C5%82u%C5%BCycka)
"Mimo iż badacze niewiele wiedzą na temat wierzeń ówczesnych ludzi, pewni są że
społeczności te oddawały cześć siłom przyrody. Tezę potwierdzają takie argumenty jak:
symbole w kształcie kółka z promieniami (symbolizujące Słońce) i trykwetry (rodzaj
trójramiennej swastyki) na naczyniach glinianych w okresie halsztackim oraz znak „X” na
dnach naczyń oraz kamiennych toporkach. Na omawianym obszarze odnaleziono również
wózki z brązu i drewna na glinianych kółkach, zdobione figurkami ptaków, które miały
związek z praktykami kultowymi. Pochodzące z okresu kultury łużyckiej są też znalezione w
Wielkopolsce gliniane grzechotki, które również miały kultowy charakter – wiele z nich
umiejscowionych było w grobach lub pomiędzy pojedynczymi grobami. Nie były one
zabawkami dziecięcymi (wkładane były zarówno do grobów dzieci jak i dorosłych), tylko
przedmiotami używanymi podczas ceremonii związanych z kultem zmarłych. Z praktykami
kultowymi wiążą się też figurki przedstawiające ludzkie i zwierzęce postacie, naczynia o
zoomorficznych kształtach, oraz rzadko spotykane instrumenty muzyczne (m. in. gliniany
gwizdek znaleziony w Komorowie i kościany przedmiot o ząbkowanej krawędzi z Jankowa)"
(http://www.turystykakulturowa.org/pdf/2012_07_02.pdf)

                                       http://bialczynski.wordpress.com/tag/kultura-luzycka/

Wedy - święte księgi hinduizmu

 http://www.indietravel.pl/tag/dewanagari/

Święte Księgi hinduizmu - Wedy - najprawdopodobniej powstały ok. XV w.p.n.e., ale są tacy, którzy twierdzą, że Wedy nie powstały, że istniały cały czas. Najprawdopodobniej zaczęły być tworzone w czasie najazdu Ariów na Indie (ok.1800 p.n.e.) tereny półwyspu Indyjskiego zamieszkiwały od trzeciego tysiąclecia p.n.e. plemiona Drawidów i Nagów należących do narodów negroidalnych, którzy  czcili boginię "Kali- Ma". Bogini tej składano krwawe ofiary z ludzi. Ariowie zniszczyli  kulturę Drawidów, część  pochłonęli i zmieszali z własną. Wówczas właśnie Wedy  zostały objawione wieszczom za pośrednictwem pierwszego boga- proroka - Brahmy, uważanego za duszę świata.  Następnie w długotrwałym procesie były skodyfikowane i w takiej postaci przetrwały do naszych czasów. Uzupełniane nowymi Upaniszadami. Słowo - Weda - oznacza wiedza i wywodzi się od naszego wspólnego praprzodka językowego indosłowiańskiego. Do rodziny tego jednego z najstarszych wyrazów należą znane nam i charakterystyczne dla naszego kręgu kulturowego: wiedźma (kobieta wiedząca) i niewiasta( ta, która nie wie). Zasadniczą podstawą filozofii wedyjskiej jest przeświadczenie, że istnieje wieczna, boska, nieskończona, wcielona we wszystkie istoty siła, która wszystko tworzy i rozwiązuje (Brahman) i jest tożsama z naszą duszą, naszym własnym Ja (Atmanem). TAT TVAM ASI.

                                                           Święta sylaba Om

    http://www.himavanti.org/pl/c/uzdrawianie/krag-uzdrawiania-om-healing-om-bheshajya

"Om (także Aum, ॐ) – najświętsza sylaba hinduizmu. Dźwięk om-kara występujący w Wedach, jest pierwotnym hymnem. Om to sylaba-nasienie (bidźa), postrzegana jako dźwięk powstania Wszechświata. Ta transcendentalna wibracja jest uważana za identyczną z osobą absolutnego Brahmana. Na niej opierają się wszystkie hymny wedyjskie. Za świętą uznawana jest także w buddyzmie tybetańskim. Om to sylaba będąca najważniejszą mantrą, pierwotnym dźwiękiem znanym także pranawa, akszara i omkara. Z reguły wymawia się ją samą lub z przymiotnikiem, imieniem Boga w formie atrybutu, przymiotu. Na niej opierają się liczne mantry, np. Om Namah Śiwaja, Om Ham Sah, Om Vaidyanathaya Namah, mantra współczucia Om mani padme hum, czy też stusylabowa mantra buddyjska, zaczynająca się Om wadżra..."      http://www.himavanti.org/pl/c/uzdrawianie/krag-uzdrawiania-om-healing-om-bheshajya

  Objętość Wed sześciokrotnie przekracza wielkość Biblii. Składają się one z wielu Ksiąg, przekazywanych początkowo przez całe stulecia ustnie, Dopiero w znacznie późniejszych wiekach, już po skodyfikowaniu, podzielono je na części, następnie wytłumaczono w puranach, a w sposób bardziej przystępny dla większości wyznawców napisano Mahabharatę, której częścią jest Bhagawatgita. Wedy są niewyczerpanym źródłem inspiracji dla poszukujących wiedzy, są wciąż na nowo odczytywane i wzbogacane nowymi eksplikacjami, nawet w aspekcie fizyki: http://www.jantra.com.pl/pliki/artykuly/art06.html

http://strefatajemnic.onet.pl/ezoteryka/zbawienie-bez-zbawiciela/t16vv

 Najstarsze i najświętsze ksiegi Wed to :

• Rydweda – "wiedza hymnów pochwalnych" (ryć) – 1028 hymnów ułożonych w dziesięć mandali
• Jadżurweda– "wiedza formuł ofiarnych" (jadźus)
• Samaweda– "wiedza śpiewów ofiarnych" (saman)
• Atharwaweda– "wiedza zaklęć magicznych" – zbiór formuł magicznych, zaklęć i egzorcyzmów najpóźniej włączony do kanonu.
• (http://pl.wikipedia.org/wiki/Wedy)

Rygweda to księga kapłańska złożona z ponad tysiąca hymnów . Pojawiają się w niej zaczątki myśli filozoficznych, rozwiniętych później w  upaniszadach i  brahmanach. Np. Hymn 129 :
 "Początek rzeczy"
"NIEBYT nie istniał wtedy, ani byt nie istniał, Nie było też przestworza i nieba u góry, Co było w ruchu, w czyjej opiece? Czym wody były, odchłanne, głębokie?
Była ciemność, ciemnością od początku okryte Wszystko było jednym bez cech oceanem, Zarodek bytu w pustkowiu zawarty Stał się tym jednym mocą swego żaru.
Śmierć nie istniała wówczas, ani nieśmiertelność, Pomiędzy dniem a nocą nie było rozłamu, Przez własną moc to jedno bez tchu oddychało I nic innego nigdzie poza nim nie było.
Lecz oto żądza powstała z początku, Stając się myśli najpierwszym wysiewem, Związek bytu z niebytem wysiłkiem rozumu Znaleźli wieszczowie, w swym sercu szukając.
Na wskroś przenika promień ich poznania - Czy była ona w górze, czy był też w dole? Byli dawcy zarodków, były sił potęgi, Różnorodność w dole, u góry dążenie.
Ale kto wiem to wszystko, kto mógłby powiedzieć, Skąd się zrodziła skąd jest ta wysnowa, Bogowie się zjawili, gdy świat się wyłonił, A więc kto może wiedzieć, skąd wszystko powstało ?
I jak się zrodziła ta wysnowa bytów, Czy kto ją zdziałał, czy też nikt nie zdziałał - Ten, co na ziemię patrzy z najwyższego nieba, Ten może wie o tym a może też nie wie?"

http://wiadomosci.monasterujkowice.pl/?p=7351

 A oto fragment Keny (upaniszady) w przekładzie S.F.Michalskiego wyjaśniający istotę siły twórczej :

Co słuchu słuchem jest i myślą jest myślenia,
I mowy mową co - to tchnieniem jest oddechu,
I okiem oka to. - Mędrzec odpycha zmysły,
I, schodząc z tego świata, idzie w nieśmiertelność, 3. "Tam nie dosięgnie nawet oko,
Nie dojdzie tam ni myśl, ni mowa,
Nie znamy jego, nie poznamy
Choćby najwięcej nas uczyli! On co innego jest, niż wiedza,
I co innego, niż niewiedza,

źródło: http://pl.shvoong.com/books/classic-literature/2351385-wedy/#ixzz2zIfaI5ec

Ur - miasto-państwo w Mezopotamii

 http://butterfield-reignbeau.blogspot.com/2011/09/sztuka-mezopotamii.html



http://okruchykultury.pl/tag/mezopotamia/

Mezopotamia - kolebka cywilizacji - spalona słońcem i ożywiona życiodajnymi wodami Tygrysu i Eufratu, ktorej ziemie dziś należą zarówno  do  Europy jak i Azji,  zarówno  do Iraku i Syrii oraz trochę do Iranu i Turcji. W starożytności zaś zajmowana przez Akad, Sumer, Asyrię i  Babilonię.
To właśnie z tej cywilizacji pochodzi najdawniejszy znany nam epos o Gilgameszu (o. 2000 r.p.n.e.) odkryty na glinianych tabliczkach w ruinach biblioteki w Niniwie. http://atrojka3.blogspot.com/2014/03/sumeryjski-gilgamesz-i-chinski-zwyczaj.html
. Zachowane od przeszło dwu tysiecy lat przed naszą erą miasto-państwo Ur zwane dziś  Tali al-Mukajjar, kojarzone przez niektórych z biblijnym Ur chaldejskim, gdzie urodził się Abraham, znane jest z Zigguratu.
Stąd pochodzi najstarszy znany kodeks króla Ur Nammu.  "Ogłoszone przez Ur-Nammu zasady prawne (dosyć łagodne) i język, jakim zostały spisane, wywodziły się ze starszej o trzysta lat tradycji. Ur-Nammu prawdopodobnie korzystał z dorobku prawodawstwa z okresu panowania w XXIV wieku p.n.e. Urukaginy z Lagasz. Choć nie wiadomo, czy prawa Urukaginy zostały spisane w kodeksie, znana jest inskrypcja, informująca o ich ustanowieniu" http://pl.wikipedia.org/wiki/Kodeks_Ur-Nammu
Dopiero pod koniec XVIII w. p.n.e.  miasto zdobył król babiloński Hammurabi, znany z  ustanowienia kodeksu z kategoryczną zasadą: oko za oko, ząb za ząb, zapisanej później także w Biblii (Wj 21,24a)

http://wynalazki.slomniki.pl/index.php/o-joomla/59-p/1164-polisa-ubezpieczeniowa.html

Przykłady prawne w Kodeksie Hammurabiego

• § 1 Jeśli ktoś kogoś oskarżył i rzucił nań podejrzenie o zabójstwo, zaś tego mu nie udowodnił, ten, kto go oskarżył, poniesie karę śmierci.
• § 22 Jeśli obywatel rabunku dokonał i został złapany, człowiek ten zostanie zabity.
• § 102 Jeśli kupiec dał agentowi handlowemu pieniądze jako pożyczkę bezprocentową, a on tam, gdzie poszedł, poniósł stratę, zwróci kupcowi kapitał.
• § 103 Jeśli podczas jego podróży nieprzyjaciel zabierze mu wszystko, co niósł, przed bogiem przysięgnie i będzie uwolniony.
• § 128 Jeśli obywatel żonę sobie wziął, a umowy z nią nie zawarł, kobieta ta nie jest jego żoną.
• § 153 Żona, która dla poślubienia drugiego mężczyzny kazała zabić swego męża, ma zostać wbita na pal^[5].
• § 195 Jeśli syn ojca swego uderzył, rękę utną mu.
• § 196 Jeśli obywatel oko obywatelowi wybił, oko wybiją mu.
• § 197 Jeżeli kość obywatel złamał, kość złamią mu.
• § 198 Jeśli wyrwał oko poddanego albo złamał kość poddanego, zapłaci jedną minę srebra.
• § 199 Jeśli wyrwał oko niewolnika innej osoby albo złamał kość niewolnikowi innej osoby, zapłaci połowę ceny jego kupna.
• § 200 Jeśli obywatel ząb obywatelowi równemu sobie wybił, ząb wybiją mu.
• § 205 Jeśli niewolnik obywatela w policzek obywatela uderzył, ucho mu utną.
• § 221 Jeśli lekarz kość obywatela złamaną wyleczył lub mięsień bolący uzdrowił, ranny lekarzowi 5 szekli srebra da. (1 szekiel to około 10,5g.)
• § 218 Jeśli lekarz obywatelowi operację ciężką nożem z brązu wykonał i spowodował śmierć obywatela lub łuk brwiowy obywatela nożem z brązu otworzył i oka obywatela pozbawił, rękę utną mu.
• § 229 Jeśli budowniczy wybudował komuś dom, a dzieła swego nie wykonał trwale i dom, który wybudował, zawali się i zabije właściciela, budowniczy poniesie karę śmierci.
• ( http://pl.wikipedia.org/wiki/Kodeks_Hammurabiego)

Podczas swego panowania Hammurabi wyniósł kult babilońskiego boga Marduka do rangi religii państwowej. "Wierzenia ludów Mezopotamii były niezwykle skomplikowane, gdyż każdy z ludów osiedlających się na terenach Międzyrzecza przynosił ze sobą wiarę we własnych bogów, własne mity oraz odrębne formy kultu. Najpopularniejszymi bogami czczonymi w Mezopotamii byli Aszur – bóg narodowy państwa asyryjskiego, Marduk – narodowy bóg Babilończyków oraz bogini Isztar." http://www.sciaga.pl/slowniki-tematyczne/88/starozytna-mezopotamia/

 http://www.sciaga.pl/slowniki-tematyczne/88/starozytna-mezopotamia/

Piramidy, Sfinks i synowie boga Ra

keo.pinger.pl

XXX tysiąclecie przed naszą erą - w Chinach herbata, w Mezopotamii Gilgamesz,a u Egipcjan - piramidy. Były zapewne  wznoszone dużo wcześniej, jednak najstarszą znaną jest piramida  schodkowa sześciostopniowa Dżosera w Sakkarze nad Nilem. Piramida ta jest dziełem  Imhotepa,  najwyższego kapłana,  nazywanego później patronem medycyny i uważanego za boga, syna Ptaha, utożsamianego z greckim Asklepiosem.
Wszyscy faraonowie Egiptu utożsamiali się z Horusem, byli ziemskim przejawem boga nieba. 

                                                              O K O   H O R U S A 

  

            

                                          http://michael-day.org/travel/egypt-with-ak/

Horus to jeden z najstarszych bogów. Czczono go pod postacią sokoła lub człowieka z głową sokoła.
Wierzono, że zawiera w sobie słońce i księżyc, jest panem nieba i doskonałym królem. "Był także przedstawiany jako dziecko ssące kciuk, siedzące na kwiecie lotosu razem z matką. Takie przedstawienie małego Horusa określane jest Neferhor, ewentualnie Nefer Hor, Neforos lub Noferos ( nfr ḥr.w) czyli Bóg Horus." (http://pl.wikipedia.org/wiki/Horus)
Dżoser do tytulatury królewskiej wprowadził nowy przydomek: Złoty Horus, co miało określać władcę słonecznego. Później faraonowie przyjmowali tytuł synów Boga Ra - boga słońca, stwórcy wszechświata, przedstawianego podobnie jak Horus w postaci  człowieka z głową sokoła. Uważano, że ma aż 72 postaci.
 Króla Egipcjanie uważali za istotę boską. Padano przed nim na twarz, nie wymawiano jego imienia. Nazywano go  Wielkim Domem, czyli per-aa (faraon). Rządził on ogromnym krajem przy pomocy  urzędników, dowódców wojskowych i kapłanów. Naród stanowili wyzyskiwani chłopi ,okrutnie traktowani niewolnicy i dobrze opłacani rzemieślnicy. czczono siły przyrody, ale różnie je sobie wyobrażano i  różnie nazywano. Np. bóg słońca Ra  w Tebach nazywał się Amon, a w Memfis Ptah.  Bogowie pierwotnie mieli postać zwierząt, później postaci ludzkie ze zwierzęcą głową. Ptah wcielał się w czarnego byka z białym trójkątem na czole (Apis). Święte były ibisy, jastrzębie, krokodyle, koty.

                                                Ozyrys   był bogiem zachodzącego słońca

                                                     http://pl.wikipedia.org/wiki/Ozyrys

Zabił go zawistny brat Set, a zwłoki poćwiartował. Izyda - jego siostra i zona - zebrała szczątki, a inni bogowie tchnęli w nie życie. Wtedy Ozyrys stał się władcą świata zmarłych. Trudną do niego drogę przebywały dusze dzięki wygłaszanym przez kapłanów zaklęciom. Ozyrys na wadze sprawiedliwości dokonywał sądu i albo wpuszczał do  swego królestwa, albo rzucał demonom na pożarcie. Zwłoki balsamowano, składano je w grobowcach w kształcie piramid.  Najdawniejsze  i największe powstawały w trzecim tysiącleciu przed naszą erą.

 

http://fourthdimensionalrecovery.wordpress.com/page/3/?ref=spelling

"Cuda świata. Przewodnik po skarbach cywilizacji":
Wielka Piramida (ok. 2560 p.n.e.) stoi na skraju pustyni, na zachód od Nilu,  10 km od Kairu, na przedmieściu Gizy. Zbudowano ją dla faraona Chufu (grecka wersja jego imienia Cheops) W pobliżu  zbudowali swoje piramidy późniejsi władcy :  Chefren i  Mykerinos. W skład kompleksu wchodzą też miniaturowe piramidy żon faraonów, grobowce kapłanów i urzędników oraz świątynie. Nad miastem zmarłych czuwa Sfinks. spogladający w dal ponad piaskami pustyni.

nnka.wordpress.com

http://aaajankow.blogspot.com/2013/01/ozyrys-nie-dokonczy-za-nas-rewolucji-z.html

Zbudowany został przez faraona Chefrena - głowa Sfinksa jest najwyraźniej jego portretem..