niedziela, 4 maja 2014
Biblia - Pismo Święte - Słowo Boże
http://gosc.pl/doc/802050.Biblia-z-Jerozolimy
Nazwa pochodzi od greckiego słowa biblion, oznaczającego pierwotnie zwój papirusu, a później - "biblia"- dosłownie "księgi". Przez żydów i chrześcijan uważana jest za Słowo Boże przekazane ludziom przez proroków. Jest jednym z najważniejszych źródeł kultury europejskiej. Biblia składa się ze Starego Testamentu, przyjętego od żydów,ustnie przekazywanego już od XVIII stulecia p.n.e., a zapisanego między XIII a I w.p.n.e. w trzech językach: hebrajskim, aramejskim i greckim ( samą nazwę wprowadził św. Paweł z Tarsu, który Starym Testamentem nazwał objawienie Boże przed Chrystusem) oraz z Nowego Testamentu, spisanego między 51 a 96 rokiem n.e. w języku greckim. Testament natomiast jest słowem zaczerpniętym z łaciny, oznacza Przymierze.
"Stary Testament kształtował się około tysiąca lat - jego najstarszy fragment, Pieśń Debory z Księgi Sędziów, datowany jest na XII w. p.n.e., najmłodsze, np. Księga Daniela i pewne psalmy, pochodzą z II w. p.n.e. Niektóre księgi, m.in. Mądrość Syracha, część pism prorockich, są jednorazowym dokonaniem konkretnej osoby, in. zaś, jak Pięcioksiąg Mojżeszowy i psałterz, powstawały w ciągu wielu stuleci."
http://portalwiedzy.onet.pl/68781,,,,stary_testament,haslo.html
Wszystkie Ksiegi Biblii mają odmienne znaczenie dla różnych wyznań.
Temat jest tak obszerny i ma niezliczoną ilość opracowań, że próba napisania czegokolwiek o Piśmie Świętym wydaje się niemożliwością, ponieważ wszystko, cokolwiek można byłoby napisać, jest już napisane i znane jak amen w pacierzu.
Najstarsze Księgi -Pięcioksiąg Mojżeszowy (Tora) i niektóre Psalmy powstawały już od XIII w.p.n.e., pozostałe były tworzone przez wiele stuleci, a ich autorstwo jest bardzo niejasne. Wierzono, że ich Autorem jest Bóg, który Słowo swoje objawia prorokom: Torę - Mojżeszowi, Psalmy - Dawidowi, Księgi Prorocze - m.in. Izajaszowi. Księgi Mądrościowe - Salomonowi. Stary Testament uznaje się za przymierze zawarte między Bogiem a wybranym narodem Izraela, zaś Nowy Testament jest przymierzem między Bogiem i poszczególnym człowiekiem. Stary Testament był pisany w językach: hebrajskim, greckim i aramejskim, zaś Nowy w greckim i aramejskim. Całość w II i III w. przetłumaczono na grecki, był to pierwszy przekład, dokonany przez siedemdziesięciu, stad zwany septuagintą. Natomiast u schyłku IV wieku św.Hieronim dokonał przekładu Biblii na łacinę (Wulgata), a dopiero w XVIw. Martin Luter przełożył na język niemiecki i zapoczątkował przekłady na języki narodowe. Na język polski Biblię tłumaczono wielokrotnie.Najważniejsze przekłady to: Biblia Królowej Zofii (XVw.). Biblia Leopolity (1561), Biblia Jakuba Wujka(1599) i Biblia Tysiąclecia (1965).
Nie widzę sensu powielania o Biblii wszystkiego tego, co już zostało o niej powiedziane i co można bez trudu znaleźć za pomocą googli. Pominę tez kwestie sporne na temat wiary w jej świętość. Natomiast chcę podkreślić to, co niepodważalne: jest jedną z najstarszych Ksiąg pisanych przez całe stulecia przez różnych autorów ( a jednak w trakcie jej czytania odczuwa się Jednego Wewnętrznego Autora, wyłania się Jego Obraz trudny do uchwycenia, mimo to w jakiś sposób zaznaczający swą Obecność), dalej - jest bez wątpienia źródłem niewyczerpanych inspiracji w wielu obszarach ludzkiego świata, jest podłożem, bez znajomości którego trudno rozumieć całą historię literatury i sztuki. A najważniejsze - jest wciąż świętą Księgą dla ogromnej rzeszy ludzi na świecie, dla mnie też i uważam, że w świecie upadających wartości, w świecie rozgoryczenia wobec wszystkiego, co traci swą wartość, w tej naciągającej ze wszystkich stron ciemności, takie małe światełko jest skarbem bezcennym.
czwartek, 1 maja 2014
Bon - pierwotna religia Tybetu
Tybet jest rozległą (2,5 mln km.2) krainą położoną na terenach wznoszących się ponad 4 km ponad poziomem morza. Znajduje się w granicach Chin, jednakże Tybetańczycy mają własny język i wielowiekową tradycję. W większości wyznawany tam jest obecnie buddyzm, istnieją jednak inne wyznania, a wśród nich bodajże najstarsze, uważane za pierwotną religię Tybetu - Bon.
Założycielem tradycji Bon był Tonpa Szenrab , który w pradawnych wiekach (różne źródła podają różne wersje) przybył do krainy tybetańskiej z legendarnej Shanbhali. "Nie wiadomo, gdzie dokładnie znajduje się Shambhala, niektóre przekazy opowiadają o tym, że znajduje się w Indiach. Inne legendy umiejscawiają ją na pustyni Gobi. Dzięki systemowi podziemnych tuneli królestwo Agarthi było połączone z wieloma miejscami, m. in. w Europie, Ameryce, a także z Atlantydą. Na skutek kataklizmów większość tych przejść została zniszczona. W buddyzmie istnieje wiele przekazów wskazujących na to, że wejście do Shambhali znajduje się w Tybecie. Wielu tamtejszych mnichów odwiedzały postacie z Shambhali, a niektórzy oświeceni lamowie, za życia schodzili do podziemnego świata. W książce "Aghartha" Sungma Lama napisał, że Król Świata ma bezpośredni kontakt z Dalaj Lamą. A w pałacu Dalaj Lamy w Lhasie znajdują się Czerwone Wrota, za którymi podobno ma być wejście do tunelu prowadzącego do Shambali." (http://www.mistycznabrama.net/channeling/14-shambhala.html)
http://www.8thingstodo.com/kingdom-of-shambhala-legend-speaks
Tonpa Szenrab był księciem, miał zonę i dzieci. jednak w wieku trzydziestu jeden lat zrezygnował z dostatniego rodzinnego życia i zmagając się z trudnościami, w samotności i surowych warunkach, zgłębiał naukę Dharmy, którą następnie propagował wśród ludzi. Przez cały czas jego wysiłki osłabiane były przez demona Khaybpa Lagring (Olmo Lungring), który w końcu nawrócił się i został uczniem Szenraba. Tybetańczycy praktykowali rytualne ofiary. Szenrab stłumił ich lokalne demony i nauczył składać ofiary z ciastek. Byli nieprzygotowani do odbioru w pełni nauk Bon, dlatego zostali zapoznani tylko z czterema ścieżkami dotyczącymi relacji z duchami opiekuńczymi, egzorcyzmowania demonów i eliminowania negatywności, praktyk oczyszczania oraz modlitw na wzmocnienie pozytywnej energii.
http://www.dharmawheel.net/viewtopic.php?f=78&t=4586&start=0
"Chronologicznie rozwinęły się trzy tradycje bönu:
- Prymitywny Bön – wierzenia szamańskie, opierające się na zjednywaniu demonówpoprzez ofiary ze zwierząt itp. – praktycznie nieistniejący współcześnie.
- Wieczny Bön lub Stary Bön Jungdrung Bon lub Bon-nyingma (g.yung-drung bon lub bon rnying-ma) – nauki wywodzące się od buddy Tönpy Shenraba, który jako pierwszy przekazał 9 ścieżek bonu (ścieżki przyczyny i rezultatu; 4 sutry, 4 tantry oraz dzogczen) umożliwiających oświecenie.
- Nowy Bön (bon sarma, tyb. bon gsar-ma) – szkoła powstała (około XIV w. n.e.) po odnalezieniu tzw. term (ukrytych tekstów-skarbów takich jak Bon-tri) oraz wymuszonej przez realia polityczne konwersji religijnej, łącząca nauki Jungdrung Bön z naukami buddyjskimi (9 ścieżek buddyjskich uwzględniając dzogczen) wprowadzonymi z Indii do Tybetu m.in. przez Padmasambhawę i obecnie bardzo zbliżona do szkoły Ningma. Niemniej tak jak i w poprzednich okresach zarówno Nyngmapowie jak i Bonpo mają wielu wspólnych tertonów i siddhów jak np. Drempa Namkha, Shenchen Luga lub Dorje Lingpa, którzy odkrywali termy z naukami Bönu ukrytymi często kilka stuleci wcześniej w okresie prześladowań". ( http://pl.wikipedia.org/wiki/B%C3%B6n)
http://pl.wikipedia.org/wiki/B%C3%B6n
Subskrybuj:
Posty (Atom)