Założenie Rzymu - 753 r. p.n.e.

 http://higit.com/pl-pl/W%C5%82ochy/FP2MMFM6ZX4GNT5YXI

Z powstaniem Rzymu wiąże się legenda o Remusie i Romulusie, bliźniakach, synach Rei Sylwii i Marsa.
Rea Sylwia była córką Numitora, jedenastego władcy Alby (Alba Longa to dzisiejsze Castel Gandolfo).
Numitor pochodził z rodu Eneasza, trojańskiego bohatera, któremu jako jednemu z nielicznych udało się uciec ze zdobytej przez Greków Troi. Osiadł w Italii, a jego syn założył w Lacjum  miejscowość Alba Longa. jedenastym królem Alby był Numitor pozbawiony przez brata Amuliusza tronu.. Okrutny Amuliusz zmusił bratanicę, by została westalką - kapłanką świętego ognia. kapłanki te zobowiązane były żyć w czystości. Złamanie ślubu karane było zamurowaniem  żywcem. Legenda głosi, że westalka Sylwia Rea uległa bogu Marsowi. Narodzone bliźnięta okrutny król uzurpator wyrzucił dzikiej zwierzynie na pożarcie, a nieszczęsną matkę poprowadził na śmierć.   Dziewczęciu udało  się wymknąć i rzucić w głębokie wody Tybru. Uratował ją i poślubił bóg rzeki, a dzieci znalazł i wychował świniopas wraz ze swoją żoną. Akką Laurencją. Prawdopodobnie przeżyły, gdyż karmiła je własnym mlekiem wilczyca.

                                                        Tyber dziś ...

 http://www.abcwlochy.pl/rzym.html

Gdy podrośli, pewnego razu Remus został oskarżony o kradzież stada Numitora. W trakcie przesłuchania król rozpoznał wnuków.. Chłopcy wkrótce zabili Amuliusza, a tron przywrócili swemu dziadkowi, Numitorowi. sami zaś postanowili założyć miasto. Kłócili się jednak o to, który z nich zostanie patronem tego miasta. Spór rozstrzygnęła wróżba na korzyść Romulusa, lecz Remus nadal nie godził się, Doszło do bójki, w  której Remus poległ, a brat pochował go z należnym szacunkiem.
Romulus szybko zapełniał swoje miasto ludźmi.Aby było ich jak najwięcej, przyjmował zbiegów i przestępców. Nikt nie chciał takiemu elementowi oddawać swoich córek na żony. Romulus wówczas porwał Sabinki. "Po raz pierwszy opisał to Cyceron w swoim dziele pt. "O państwie" (De Re Publica). Według opisu Cycerona w Rzymie zorganizowano igrzyska, na które przybyły panny sabiniańskie. Romulus kazał je porwać i wydać za mąż za mężczyzn z najlepszych rodów. Z tego powodu Sabinowie wypowiedzieli wojnę Rzymianom, którą przerwano dopiero na prośbę porwanych kobiet. Na znak zawartego pokoju Romulus podzielił się władzą z królem Sabinów Tytusem Tacjuszem."(wikipedia)

http://arthistery.blogspot.com/2011/07/jacques-louis-david-kontra-akademia.html

Po czterdziestu latach rządów Romą Romulus zniknął w tajemniczy sposób, prawdopodobnie w obłoku... otoczono go kultem i utożsamiano z bogiem Sabinów Kwirynusem.
Po Romulusie królem Rzymu został Numa.  Wprowadził  kult Westy - bogini ogniska państwowego. jej świątynią była wiejska chata stojąca u stóp Palatynu obok  urzędu najwyższego kapłana - Pontifexa maximusa i  domu westalek. Wewnątrz chaty płonął wieczny ogień - ignis inextinctus, sempitermus. Pilnowały go westalki, a święto Westy obchodzono w moje urodziny! 9 czerwca.

Grecja - Achajowie - Kreta - Ateny - Sparta - Olimpia - itd

http://info.podroze.gazeta.pl/temat/podroze/grecja+staro%C5%BCytna

Ludność egejska przybyła na tereny dzisiejszej Grecji przed wieloma  tysiącleciami - nie  jest znane skąd - i już w III tysiącleciu p.n.e. osiągnęła wysoki poziom  cywilizacji. Kulturę tej cywilizacji egejskiej przyjęli indoeuropejskie plemiona pasterzy - Grecy - którzy osiedlili się na tych terenach w II tysiącleciu p.n.e..: Dorowie (Peloponez, Kreta) i Jonowie (Attyka) oraz pozostali, których ogólnie nazywano Eolami. Dorowie  niszczyli kulturę egejską, a Jonowie ocalali jej pozostałość. Wspólną nazwą wszystkich plemion greckich była Helleni, ich kraj - Hellada, zaś wszyscy nie będący   Hellenami - to  barbarzyńcy. Grecja i Grecy to nazwy nadane później przez Rzymian. Cały ich kraj składał się z miast-państw (polis).
Wierzenia Greckie cechował politeizm i antropomorfizm. Bogów wyobrażano sobie nie w postaci zwierzęcej czy sił natury, ale w postaci ludzkiej. Wierzenia początkowo przekazywano sobie ustnie. Dopiero w VIII w.p.n.e.  Homer skodyfikował wierzenia w Iliadzie, a nieco później Hezjod w Teogonii.

 http://plecakiwalizka.com/2012/05/31/szlak-na-elafonissi/

  Jedną z najdawniej zamieszkałych i największą spośród wysp greckich jest Kreta.
Kultura kreteńska, określana często minojską od  mitycznego króla Minosa z Knossos, rozwijała się  już od VI  tysiąclecia p.n.e.. Kreteńczycy, utrzymując żywe kontakty z Azją i Egiptem, ozdabiali swą architekturę wzorami stamtąd zaczerpniętymi. Wspaniałe pałace z Krety (Fajstos, Haghia Triada, Malia) należą do najstarszych zabytków architektury europejskiej.

                                                        Pałac w Knossos

http://mtusia86.blog.interia.pl/?id=1931538

Jednocześnie z kulturą minojską rozwijała się kultura mykeńska.  Jednak  surowością cytadel różniła się bardzo od pełnych wdzięku pałaców kreteńskich. Mykeny były wg Homera siedzibą Agamemnona. Wejście do miasta prowadziło przez monumentalną Lwią Bramę..
Najprawdopodobniej Dorowie zniszczyli kulturę mykeńską. opiewaną przez Homera, i tym samym dali początek czterem wiekom biedy i barbarzyństwa. Dopiero od VIII w.p.n.e. można datować kulturę helleńską, kiedy to  Grecy do swojego alfabetu włączyli pewne litery alfabetu fenickiego, tworząc pismo linearne B. (Pismo linearne A  używane było przez Minojczyków i jest do dziś nierozszyfrowane)
Mykeńczycy ratując się przed napastliwymi i niszczącymi Dorami, osiedlili się na wielu wyspach  Morza Egejskiego i zapoczątkowali tam piękny, wyrafinowany styl joński. Styl ten i jego odmiana styl koryncki charakteryzowały się lekkością, smukłymi proporcjami, ozdobnością. Kolumny miały żłobkowany człon i bogatą głowicę z motywem ślimacznic (wolut). Równolegle do jońskiego rozwijał się surowy styl dorycki - ciężki, monumentalny,  o kolumnach bez bazy, z głowicami, których kwadratowe płyty (abakusy)  wspiera poduszka (echimus).

                                                                 Ateny

http://podroze.onet.pl/ateny-skrocone-godziny-otwarcia-akropolu/028c0

Ateny były najważniejszym ośrodkiem. Zbudowane zostały wokół egejskiego warownego grodu  Akropol .

"Według legendy pierwszym królem Aten był Kekrops. Z Atenami wiąże się również mit o Tezeuszu, który miał połączyć gminy attyckie w jedno miasto. Pierwsze prawo Ateńczycy zawdzięczają Drakonowi, a organizację polityczno-społeczną - Solonowi." http://portalwiedzy.onet.pl/9449,,,,ateny_starozytne,haslo.html
Najważniejsze zabytki Aten, fascynujące ludzkość po dzień dzisiejszy powstały w późniejszych czasach, o czym będę pisała w dalszych postach.

Innym wielkim  miastem-państwem greckim była Sparta położona w Lakonii. Mieszkańcy Sparty wiedli życie koszarowe, jedli "czarną zupę" (z krwi i korzeni), byli  małomówni, odważni, wytrzymali. Ułomne niemowlęta zabijano, zdrowe zanurzano w lodowatych strumieniach.dzieci uczono podstępu, kradzieży, polowania na helotów (heloci - dawni achajscy mieszkańcy lakonii, podbici przez Dorów, stali się okrutnie traktowanymi niewolnikami)
Matka wyruszającemu na wojnę Spartanowi mówiła: Z tarczą albo na tarczy!

                                                                    Olimpia

http://krzysio82.blue-host.wroclaw.pl/gora/RomanZbroinski/exe/staroytna_grecja.html

Olimpia była w starożytności okręgiem kultu Zeusa.w Elidzie na Peloponezie. U stóp wzgórza Kronosa rozciągał sie święty gaj z licznymi świątyniami, zamieszkany przez kapłanów. Tutaj później znajdzie się słynny posąg Zeusa wykonany przez Fidiasza
W 776 r.p.n.e. zanotowano po raz pierwszy nazwisko zwycięzcy igrzysk , które odbywały się  w Olimpii.

Indie i twórca dżinizmu Parswa VIII w.p.n.e.

http://www.itaka.pl/wycieczki/indie/indie-i-nepal,DELNEPA.html

Indie należą do najstarszych cywilizacji świata. Już w trzecim tysiącleciu p.n.e. Drawidowie budowali  tam swe osady. W połowie drugiego tysiąclecia wtargnęli  Ariowie,  niszcząc lub przejmując kulturę drawidyjską. utworzyli  wiele własnych drobnych państw, których władców nazywano radżami. To wówczas ustanowiono dwie rozgraniczone kasty: białych i druidów. Później powstało  coraz więcej kast, przynależność do których była dziedziczna. Najniższą kastą byli pariasi - niedotykalni. Po dotknięciu pariasa należało obowiązkowo dokonać obrzędowego oczyszczenia się. Obecnie jest ich w Indiach, Nepalu, Sri Lance i Bangladeszu  ok 200 milionów!  Należą do nich osoby związane z:

• odbieraniem życia innym stworzeniom (np. rybacy i rzeźnicy);
• zabijaniem bydła lub usuwaniem padłych krów;
• kontaktem ze śliną, moczem i kałem czy nawet potem człowieka (np. sprzątacze latryn, pracze);
• jedzeniem mięsa bydła, świń, ptaków itp. (głównie rdzenna ludność Indii — tzw. Adivasi).(http://pl.wikipedia.org/wiki/Dalit)

 Od wielu lat społeczeństwo indyjskie odchodzi od tego podziału, ale jest to proces bardzo powolny.

Najstarszą religią Indii był wedyzm - http://atrojka3.blogspot.com/2014/04/wedy-swiete-ksiegi-hinduizmu.html  Święta  księga tej religii powstała w drugim tysiącleciu p.n.e. Były w niej hymny, modlitwy, zaklęcia magiczne i formuły obrzędowe, także opowieści związane z wierzeniami.
Hindusi pierwsi wprowadzili system dziesiątkowy oraz cyfry, nazywane  dziś u nas arabskimi, ponieważ dotarły do nas za  pośrednictwem Arabów.

http://religia.tetragram.pl/?portfolios=hinduizm-lub-braminizm

http://blogowyswiat.blogspot.com/2013/08/ciekawostki-ze-swiata.html

Na przełomie IX i VIII w. p.n.e. Parśwa, wędrowny asceta, zreformował religię i stworzył pierwszy filozoficzny, ateistyczny system wierzeń zwany dżinizmem."Wierzył w cykliczność dziejów świata, istnienie pewnej niezmiennej substancji duchowej oraz niezmiennej substancji materialnej." Tą substancja duchową były  dżiny - demony, geniusze, zrodzone z ognia 2 tysiące lat przed stworzeniem Adama z gliny. Miały one różną postać -  złe  brzydkie, dobre piękne, występowały m.in. w poezji arabskiej, w Baśniach 1001 nocy.

"Nazwa dżinizmu wiąże się z sanskryckim terminem dżina (jina) oznaczającym ZWYCIĘZCA. Dżinizm, podobnie jak buddyzm, zaliczany jest do antybramińskiego nurtu odrzucającego autorytet WED czyli świętych ksiąg hinduizmu. Pozostaje ateistyczny, nie ma w nim  idei Stwórcy lub nadprzyrodzonej istoty, kierującej losami świata. Świeccy wyznawcy dżinizmu muszą przestrzegać nakazów moralnych:  obowiązuje ich bezwzględny zakaz zabijania jakichkolwiek żywych stworzeń, kłamania, przywłaszczania sobie cudzej własności, a także być wiernymi małżonkami i ograniczyć się w dążeniu do posiadania. Oprócz tego zobowiązani są do przyjęcia trzech dodatkowych ślubowań: do powstrzymania się od jakichkolwiek  bezcelowych działań, które mogłyby kogoś skrzywdzić, do ograniczenia swoich podróży w jakimkolwiek kierunku do pewnej określonej granicy, do umiarkowanego zaspokajania codziennych potrzeb, w szczególności tych związanych z głodem i pragnieniem, a także do unikania tych profesji, które wiążą się ze szkodzeniem  czującym istotom."http://krainaezoteryki.opx.pl/religie,-wierzenia.html

 http://www.dobra-rada.pl/dzinizm-system-religijny-i-filozoficzny_2418

Mojżesz

http://mscaputouhs.wikispaces.com/Period+4+Bevis


Mojżesz, łac. Moyses, hebr. מֹשֶׁה Mosze, arab. موسى, Musa, cs. Prorok Bogowidiec Moisiej – postać biblijna, przywódca Izraelitów w okresie ich wyjścia z Egiptu i wędrówki do Ziemi Obiecanej , świety prorok. Żył prawdopodobnie w XIII w.p.n.e. (według Biblii 120 lat). Syn  Amrama i Jokebeb, brat  Aarona i Miriam. (wikipedia)
Żydzi przez 430 lat przebywali w niewoli egipskiej, gnębieni, a za Ramzesa II byli wręcz niszczeni. Zabijano nowonarodzonych chłopców, by naród żydowski nie mógł się rozmnażać. W tych okrutnych czasach w rodzinie Jochabeli (Jokebeb)  i  Amrama z pokolenia Lewi urodził się syn. Matka Jokebeb, mająca już dwoje dzieci:  Miriam i Aarona, ukrywała swe nowe  dziecię, później pozostawiła w sitowiu. Chłopca znalazła córka faraona Termutis ( różne źródła przypisują jej różne imiona), nazywając go Mojżeszem ( wyłowionym ). Dziecko wyrosło na proroka,który był w nieustannym kontakcie z Bogiem.
   "Wychowywany na dworze faraona Mojżesz  był już dorosłym mężczyzną, gdy po raz pierwszy dostrzegł niedolę swych współplemieńców. Będąc w ziemi Goszen, jest wstrząśnięty okrucieństwem, z jakim egipski nadzorca katuje hebrajskiego robotnika. W przypływie złości morduje Egipcjanina, a jego ciało chowa na pustyni. Jednak nieszczęsny Izraelita okazuje się niewdzięczny i wydaje Mojżesza Egipcjanom, aby samemu nie zostać obarczonym winą za śmierć swojego nadzorcy. To koniec dworskiej kariery Mojżesza. Przyszły przywódca Narodu Wybranego uchodzi z Egiptu i znajduje schronienie wśród Madianitów, potomków Abrahama z żony Ketury, którzy wiodą pasterskie życie na pustyni Synaju ." (http://www.apostol.pl/czytelnia/felietony/stary-testament-iv-na-%C5%82asce-boga-historia-moj%C5%BCesza-i-jego-ludu)
Zdarzyło się, że obronił córki kapłana Jetry przed napaścią pasterzy, później przez czterdzieści lat u niego pracował, aż otrzymał córkę kapłana, Seforę, za żonę. Pewnego  dnia, gdy Mojżesz pasł bydło teścia w pobliżu góry Horeb, ukazał mu się w  płonącym krzaku  Bóg i rozkazał wyprowadzić  Żydów z egipskiej niewoli. Wyjawił też swoje imię : JESTEM, KTÓRY JESTEM.

http://nextgeneration.swidnica.pl/index.php?start=20

Faraon nie chciał wypuścić Żydów, dopiero gdy Bóg zesłał na Egipt  10 plag, pozwolił Mojżeszowi poprowadzić ten naród do Ziemi Obiecanej. Wiódł ich  Mojżesz przez pustynię przez 40 lat, mając za żywność mannę z nieba. Później przez czterdzieści dni prorok przebywał na Górze Synaj, gdzie Bóg dał my kamienne tablice z Dekalogiem. Tymczasem Żydzi poprosili Aarona, brata Mojżesza, aby wykonał dla nich złotego cielca i do niego zaczęli się modlić. Dlatego nikt z tego pokolenia   nie dotarł do Ziemi Obiecanej, dopiero ich wnukowie. Mojżesz spalił cielca.  W Refidim wydobył laską wodę ze skał. Rozstąpiły się przed nimi wody Morza Czerwonego, dzięki czemu mogli przejść na na stepy moabskie. Po czterdziestu latach wędrówki, mając 120 lat Mojżesz wszedł na górę Nebo, na szczyt Fasga naprzeciw Jerycha. Tam Pan ukazał  mu całą Ziemię Obiecaną, po czym Mojżesz zmarł, a Bóg go pogrzebał. Nikt nie zna jego grobu. Żydów do Ziemi Obiecanej , do Kanaanu, doprowadził Jozue.

http://losiowka.pl/2012/09/29/slowo-na-xxvi-niedziele-zwykla-30-wrzesnia-2012-r/#more-3919

Egipt

http://www.arabacademy.com/arabic-blog/egypt-travel/things-to-know-before-traveling-to-egypt/

Egipt to jedna z najstarszych cywilizacji. Dzięki rozbudowanemu systemowi kanałów nawadniających zbudowano to potężne państwo nad Nilem.Państwem kierował król, uważany za istotę boską. Nie wymawiano jego imienia, padano przed nim na twarz, nazywano go Wielkim Domem ( czyli per-aa , faraon).
Stolicą początkowo były  Memfis, założone przez Menesa, pierwszego króla zjednoczonego Egiptu, później Teby (obecnie Luksor). Homer nazwał Teby miastem stu bramnym.
                     
                                       Starożytne Teby, kolosy Memnona

 http://www.globtroter.pl/zdjecia/93620,egipt,pln,wsch,afryka,starozytne,teby,,kolosy,memnona.html

Na terenie Teb w Dolinie Królów znajduje się największa ze świątyń w Karnaku. Grzebano tam faraonów tazem z niezliczoną ilością skarbów.

 http://www.surfski.pl/oferta/18-dahab--windkite-wrzesien.html

Świątynia w Karnaku poświęcona była Amonowi,  bogu wiatrów i powietrza. " Amon ( egip. Imn - ukryty; również Amon-Ra/Re, Amoun, Amun, Amen; rzadziej Imen, Ammon, Hammon) - egipski bóg, sprawca niewidzialnego wiatru, urodzaju, płodności^.  Był uosobieniem niewidzialnych życiodajnych elementów natury: powietrza i wiatru. Powodował, że plony były obfite, zwierzęta się mnożyły, a kobiety rodziły dzieci. Wraz ze swoją małżonką Mut oraz synem Chonsu- bogiem-księżycem - stanowili w Karnaku tebańską triadę. Jego żeńskim odpowiednikiem była Amaunet. Natomiast jako Amon-Kematef  wchodził w skład Ogdoady, której kult trwał w  Hermopolis Magna. Grecy identyfikowali go ze swoim władcą bogów  - Zeusem. Kult Zeusa Amona najpierw rozpowszechnił się w Grecji, a stąd jako JupiterAmon dotarł do  Rzymu." (http://pl.wikipedia.org/wiki/Amon_%28b%C3%B3g_egipski%29)
"W mieście Luksor znajduje się ciągnąca się 260 metrów nad brzegiem Nilu świątynia, która jest perłą starożytnych Teb. Przy wejściu do niej znajduje się imponujący posąg siedzącego Ramzesa i obelisk z różowego granitu. Niedaleko miasta, zaledwie 2,5 km dalej znajduje się świątynia w Karnaku – to właściwie zespół świątyń tebańskich. W świątyni Amona, boga wiatru, urodzaju i płodności, 122 kolumny wysokie na 21 metrów stoją w 9 rzędach. To jedno z największych arcydzieł egipskiej cywilizacji. Imponująca jest tutaj aleja sfinksów z baranimi głowami. Ciągnie się aż do świątyni w Luksorze." (http://magdalenaprask.pl/egipt/)

                    Abu Simbel - posągi (od prawej): Re-Harachte, Ramzes II, Amon-Re, Bóg Ptach

 http://magdalenaprask.pl/egipt/

Ramzes II, który zbudował świątynie skalne  i wzniósł cztery olbrzymie posągi, utożsamiany jest z faraonem z Księgi Wyjścia.

http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Ramzes_II..JPG

 Faraon sprawował władzę absolutną w Egipcie przy pomocy urzędników, dowódców wojskowych i kapłanów. Poddany faraonowi naród stanowili wyzyskiwani chłopi, okrutnie traktowani jeńcy wojenni, niewolnicy i rzemieślnicy.
Egipcjanie czcili siły przyrody. Wierzono, że bogowie żyją w zwierzętach.  Nadawano im różne imiona (np. bóg słońca w Memfis nazywał się Ptah, a w Tebach Amon) i różnie sobie wyobrażano - pierwotnie jako zwierzę, później w postaci człowieka ze zwierzęcą głową. Np. Ptah przybierał postać czarnego byka z białym trójkątem na czole (Apis). Jako święte  czczono: ibisy, jastrzębie, krokodyle, koty...
Według mitologii egipskiej świat i bogowie zostali stworzeni przez najwyższego z bogów Re - z tym bogiem utożsamiano lokalne bóstwa słońca.Bogini miłości Hathor miała rogi i uszy krowy. Bogiem zachodzącego słońca był Ozyrys. Zabił go zawistny brat Set, poćwiartował , szczątki pozbierała małżonka Izyda, inni bogowie tchnęli w nie życie i  tym sposobem stał się władcą krainy zmarłych. "Wierzono, że świat pozagrobowy podobny jest do Egiptu. Trudną do niego drogę dusza przemierzała dzięki zaklęciom kapłanów odczytywanych z Księgi Umarłych. Ozyrys w krainie zmarłych dokonywał na wadze sprawiedliwości sądu i  albo wpuszczał do swego państwa, albo rzucał demonom na pożarcie".
Kapłani egipscy dokonali podziału roku na 365 dni, ułożyli kalendarz z 12 miesiącami. Potrafili wyliczyć wylew Nilu i zaćmienie słońca. Posiadali wiedzę medyczną i geometryczną. Stworzyli pismo, zwane hieroglifami oraz materiał do pisania - papirus.

http://muzeum.pabianice.pl/_old/mupn/_old/archiwum/egipt/papirus.jpg

Odkąd w 2850 r.p.n.e. Egipt został zjednoczony, faraonowie nosili podwójną  koronę  Pszent złożoną z dwóch kolorów : białego - Południa i czerwonego - Północy.

Jaki powinien być władca?

Naśladuj swoich ojców – swoich przodków:
doszli oni do władzy nad poddanymi dzięki posiadanej wiedzy.
Słowa ich pozostają w tych pismach -
otwórz i przeczytaj,
a będziesz naśladował ich mądrość!
Praktykuj Maat -
a będziesz żył długo na ziemi -
Uspokój płaczącego – nie uciskaj wdowy!
Nie wyzuwaj człowieka z jego ojcowizny,
Nie naruszaj bezpieczeństwa urzędników
w ich dobrach,
Nie karz niesprawiedliwie!
Pan dwóch brzegów jest mędrcem
Król posiadający doradców
nie może być nierozumny.
Jest pełen mądrości!
Od momentu wyjścia łona matki.
Bóg go wyróżnił spośród miliona ludzi.
Bo władza królewska  to wspaniałe zadanie!
[...]Bądź artystą w słowach, aby dojść do zwycięstwa: buntu.
Bo biedak stanowi zarzewie niepokoju [...].
Wzbogacaj więc wieśniaków
i mieszkańców miast [...].
Szanuj możnych,
czuwaj jednak nad dobrobytem prostych ludzi.
Wzbogacaj urzędników
jeśli postępują zgodnie z twymi prawami.
Kto jest bogaty w domu
nie zachowuje się jak buntownik!
Nie czyń różnicy między synem dygnitarza,
a synem człowieka prostego,
ale wybieraj człowieka dla jego postępowania,
W ten sposób wszystko zostanie wykonane jak należy!

  (http://egiptologia.blog.onet.pl/2010/07/31/spoleczenstwo-cz-i/)

Obok świątyń i grobowców  najbardziej charakterystyczne dla Egiptu są piramidy np. w Gizie w pobliżu  Memfis, gdzie później wybudowano Kair, a Giza stała się jego przedmieściem. Największą z nich jest piramida Cheopsa (Chufu), obok Chefrena i Mykerinosa, a przed nimi sfinks z głową Chefrena.

 http://pl.gde-fon.com/download/Egipt_sfinks_piasek_niebo_zachd/243918/1920x1200

Kanaan, Jerozolima i Izraelici

http://www.calvaryfullerton.org/Bstudy/10%202Sa/2002/102Sa01-03.htm

Jedną z najdawniejszych  krain położonych na wschodnich wybrzeżach Morza Śródziemnego było Kanaan (obecna Palestyna), Istniało tam najstarsze ze znanych ludzkich osiedli - Jerycho. Południowe tereny Kanaanu  stanowiły Ziemię Obiecaną przez Boga Żydom.

O te ziemie walczyło wiele ludów, głównie ze względu na przebiegający tam szlak handlowy. Udało się tam osiedlić zachodniosemickiemu ludowi -Kananejczykom, o bardzo wysokiej kulturze materialnej i duchowej. To oni nadali tym terenom nazwę Kanaan i w ciągu przeszło tysiąclecia założyli wiele państw. Część ich ziem podbili Izraelici pod wodzą Jozuego (XIII w.p.n.e.), których z ziemi egipskiej wyprowadził Mojżesz, część zdobyli izraelscy przybysze z ziem położonych na wschód od Jordanu, a całą zdobytą Ziemię Obiecaną zdobywcy podzielili pomiędzy 12 plemion Izraela (Izraela, czyli biblijnego Jakuba, któremu przed wiekami Bóg nadał imię Izrael i od tego momentu hebrajczycy nazywali siebie Izraelitami)

 http://www.amightywind-proroctwa.com/polishwebsite/pesach.htm

. Ponad dwieście lat później, kiedy pojawiło się zagrożenie od strony chcących zdobyć te ziemie Filistynów, plemiona izraelskie zjednoczyły się w jedno potężne państwo pod wodzą Saula i pokonały wroga. Lecz walki nie zakończyły się. Kolejnym królem został Dawid - ten sam, który pokonał Goliata i któremu Saul oddał córkę Mikal za żonę w zamian za zdobycie stu filistyńskich napletków! Dawid w ciągu swojego panowania podbił znacznie więcej obszarów niż Saul, zdobył Jerozolimę i uczynił ją stolicą państwa Izraelskiego.  Jego następca - Salomon - wyniósł Izrael do szczytu potęgi.
 JEROZOLIMA  - jedno z najstarszych miast kananejskich, założone w trzecim tysiącleciu przed naszą erą.

http://he.wikipedia.org/wiki/
Za panowania Salomona, syna Dawida, zbudowano pierwszą świątynię jerozolimską (953r.p.n.e.), ośrodek kultu religijnego Żydów na wzgórzu Moria, na słynnej Świętej Skale, na stoku zwanym Syjon, miejscu ofiary Abrahama, także przez muzułmanów jako miejsce wniebowzięcia Mahometa.
W najświętszym miejscu świątyni (zw. dewir, sanktuarium, święte świętych) złożona była Arka Przymierza. Arka z drzewa akacjowego  ozdobiona była dwoma złotymi cherubami. Symbolizowała obecność Boską i  złożone w niej były kamienne tablice przykazań. Zaginęła po upadku Jerozolimy w 586 r.p.n.e..

               http://www.podroze.pl/wasze-wyprawy/zdjecia/23900/?obj_id=104429

Po Świątyni Salomona pozostała dziś Ściana Płaczu, a na Świętej Skale  Arabowie wybudowali ośmiokątny meczet Omara.

            http://tsk24.pl/oczami-skarzyszczan/1918-sladami

Jednak po  śmierci  Salomona znowu nastąpił podział państwa na dwie odrębne części: południową Judę ze stolicą w Jerozolimie (zamieszkałą przez dwa pokolenia Izraela) oraz północne Królestwo Izraela (zamieszkałe przez dziesięć zbuntowanych pokoleń Izraela). To drugie państwo przestało wkrótce istnieć, jego los nie jest dokładnie znany, natomiast Juda dotrwała do czasów Jeremiasza, który na tych właśnie ziemiach narodził się, w okolicach Jerozolimy, który zapowiedział jej upadek i rzeczywiście w niedługim czasie Juda stała się prowincją babilońską.

Iliada i Odyseja

 http://merlin.pl/Homer-Iliada-i-Odyseja_Alberto-Manguel/browse/product/1,767950.html

W tym czasie, gdy powstawały pierwsze księgi Biblii, a w Indiach rozpowszechniał się zwyczaj palenia ciał zmarłych, na zachodnich wybrzeżach Turcji rozgrywała się wojna Trojańska, która nieco później zainspirowała Homera do stworzenia Iliady. To nieco później to jakieś 400 lat - a wszystko owiane mgłą niepewności.
                                                                 
                                                                     HOMER.

 http://coinz.eu/grc/2_grd/26_drachmes_50_1986_2000_greek_coins.php

Jest legendą. Nie wiadomo, czy istniał. Nie ma pełnej pewności, czy to on , jeśli istniał, jest autorem wiekopomnych Iliady i Odysei. Jednak, mimo całej niepewności, stał się ojcem wszystkich literatur europejskich. Istniał czy nie istniał, nie wiadomo, ale wiadomo , że ciągle wędrował i był niewidomy. Stworzył eposy, które przez wiele wieków przekazywano ustnie, aż dopiero w VI w..p.n.e. je spisano.
Greckie miasta toczą spór o pochodzenie tego barda wszech czasów.
Zachowało się siedem różnych jego żywotów, pisanych w starożytności , m.in. przez Herodota i Plutarcha.Czy był synem muzy Kaliope, którą w Iliadzie prosi o poetyckie natchnienie? Czy może pojawił się na świecie jako owoc gwałtu na biednej dziewczynie, jak spekulują niektórzy? Najczęściej podawaną legendarną informacją jest ta, że jego rodzicami byli bóg rzeki Meles i nimfa Kreteis, że urodził się w Smyrnie w Azji Mniejszej (ponieważ w jego języku przeważają elementy jońskie).
Ostatnia zagadka Homera
Jedna z legend głosi, iż pewnego dnia Homer przechadzał się wzdłuż morskiego brzegu bosymi stopami wyczuwając drogę. Natrafił na chłopców wyjmujących z sieci swój połów. Zagadnął, jak im się udała wyprawa? Najmłodszy odpowiedział zagadką:
-Wszystko, cośmy schwytali, zostawiliśmy w morzu, czegośmy nie schwytali, przywieźliśmy ze sobą."
Homer nie znał odpowiedzi, ale przypomniał sobie przestrogi wyroczni delfickiej przed zagadkami chłopców. Przepowiednia spełniła się, poeta zmarł po trzech dniach.

Zmarł zostawiając nieśmiertelne poematy: Iliadę opowiadającą historię 50 dni dziesiątego roku wojny trojańskiej i Odyseję o dziesięcioletnim powrocie Odyssa spod Troi do rodzinnej Itaki.. Obydwie księgi były dla starożytnych Greków miarą wartości wszelkiej poezji. Uczono się na nich czytać, poznawano podstawy historii i etyki., zaś wyobrażenia o bogach wprowadzono w zakres religii.

 http://booklips.pl/newsy/genetycy-okreslili-kiedy-powstala-iliada-homera/

H E K S A M E T R   D A K T Y L I C Z N Y - w poetyce to jeden z wielu wzorców rytmicznych - ten, którym napisane zostały Iliada i Odyseja. wers w heksametrze daktylicznym składa się z sześciu stóp trzyzgłoskowych z akcentem na pierwszą sylabę w każdej stopie, przy czym ostatnia stopa może być skrócona o jedną sylabę nieakcentowaną (Aaa Aaa A//aa Aaa Aaa Aa), dodatkowo w każdej stopie oprócz piątej dwie krótkie sylaby mogą być wymieniane na jedną długą, co daje dużą i zróżnicowaną ilość wariantów tego heksametru.W języku polskim akcentującym przedostanie sylaby, taka rytmika jest trudna do ułożenia, ale intonacyjnie brzmiałoby to mniej więcej tak: LO-gi-ka LO-gi-ka I-ka-ka LO-gi-ka LO-gi-ka I-ka.
Klasyczne wzorce poetyckie, zapoczątkowane przez Homera, rozwinięte przez antycznych twórców rozpłynęły się po całej Europie i obowiązywały niepodważalnie w sztuce, w poezji, aż do burzliwych czasów romantyzmu, kiedy zbuntowani twórcy poczęli zrzucać wszelkie narzucane im okowy.

 http://herosetpersonnages2012.e-monsite.com/pages/ii-l-evolution-du-hero.html

Biblia - Pismo Święte - Słowo Boże

http://gosc.pl/doc/802050.Biblia-z-Jerozolimy

Nazwa pochodzi od greckiego słowa biblion, oznaczającego pierwotnie zwój papirusu, a później - "biblia"- dosłownie  "księgi". Przez żydów i chrześcijan uważana jest za Słowo Boże przekazane ludziom przez proroków. Jest jednym z najważniejszych źródeł kultury europejskiej. Biblia składa się ze Starego Testamentu, przyjętego od żydów,ustnie przekazywanego już od XVIII stulecia p.n.e., a zapisanego między XIII a I w.p.n.e. w trzech językach: hebrajskim, aramejskim i greckim ( samą nazwę wprowadził św. Paweł z  Tarsu, który Starym Testamentem nazwał objawienie Boże przed Chrystusem) oraz z Nowego Testamentu, spisanego między 51 a 96 rokiem n.e. w języku greckim. Testament natomiast jest słowem zaczerpniętym z łaciny, oznacza Przymierze.

"Stary Testament kształtował się około tysiąca lat - jego najstarszy fragment, Pieśń Debory z Księgi Sędziów, datowany jest na XII w. p.n.e., najmłodsze, np. Księga Daniela i pewne psalmy, pochodzą z II w. p.n.e. Niektóre księgi, m.in. Mądrość Syracha, część pism prorockich, są jednorazowym dokonaniem konkretnej osoby, in. zaś, jak Pięcioksiąg Mojżeszowy i psałterz, powstawały w ciągu wielu stuleci."
http://portalwiedzy.onet.pl/68781,,,,stary_testament,haslo.html
Wszystkie Ksiegi Biblii mają odmienne znaczenie dla różnych wyznań.

Temat jest tak obszerny i ma niezliczoną ilość opracowań, że próba napisania czegokolwiek o Piśmie Świętym wydaje się niemożliwością, ponieważ wszystko, cokolwiek  można byłoby napisać, jest już napisane i  znane jak amen w pacierzu.
Najstarsze Księgi -Pięcioksiąg Mojżeszowy (Tora) i niektóre Psalmy powstawały już od XIII w.p.n.e., pozostałe były tworzone przez wiele stuleci, a ich autorstwo jest bardzo niejasne. Wierzono, że ich Autorem jest Bóg, który Słowo swoje objawia prorokom: Torę - Mojżeszowi, Psalmy - Dawidowi, Księgi Prorocze - m.in. Izajaszowi. Księgi Mądrościowe - Salomonowi.  Stary Testament uznaje się za przymierze zawarte między Bogiem a wybranym narodem Izraela, zaś Nowy Testament jest przymierzem między Bogiem i poszczególnym człowiekiem. Stary Testament był pisany w językach: hebrajskim, greckim i aramejskim, zaś Nowy w greckim i aramejskim. Całość w II i III w. przetłumaczono na grecki, był to pierwszy przekład, dokonany przez siedemdziesięciu, stad zwany septuagintą. Natomiast u schyłku IV wieku św.Hieronim dokonał przekładu Biblii na łacinę (Wulgata), a dopiero w XVIw. Martin Luter przełożył na język niemiecki i zapoczątkował przekłady na języki narodowe. Na język polski Biblię tłumaczono wielokrotnie.Najważniejsze przekłady to: Biblia Królowej Zofii (XVw.). Biblia Leopolity (1561), Biblia Jakuba Wujka(1599) i Biblia Tysiąclecia (1965).

Nie widzę sensu powielania o Biblii wszystkiego tego, co już zostało o niej powiedziane i co można bez trudu znaleźć za pomocą googli. Pominę tez kwestie sporne na temat wiary w jej świętość. Natomiast chcę podkreślić to, co niepodważalne: jest jedną z najstarszych Ksiąg pisanych przez całe stulecia przez różnych autorów ( a jednak w trakcie jej czytania odczuwa się Jednego Wewnętrznego Autora, wyłania się Jego Obraz trudny do uchwycenia, mimo to w jakiś sposób zaznaczający swą Obecność), dalej - jest bez wątpienia źródłem niewyczerpanych inspiracji w wielu obszarach ludzkiego świata, jest podłożem, bez znajomości którego trudno rozumieć całą historię literatury i sztuki. A najważniejsze - jest wciąż świętą Księgą dla ogromnej rzeszy ludzi na świecie, dla mnie też i uważam, że w świecie upadających wartości, w świecie rozgoryczenia wobec wszystkiego, co traci swą wartość, w tej naciągającej ze wszystkich stron ciemności, takie małe światełko jest skarbem bezcennym.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Biblia

Bon - pierwotna religia Tybetu

https://www.flickr.com/search?text=Tibet&sort=relevance

Tybet jest rozległą (2,5 mln km.2) krainą położoną na terenach  wznoszących się ponad 4 km ponad poziomem morza. Znajduje się w granicach Chin, jednakże  Tybetańczycy mają własny język   i wielowiekową tradycję. W większości  wyznawany tam jest obecnie buddyzm, istnieją jednak inne wyznania, a wśród nich bodajże najstarsze, uważane za pierwotną religię Tybetu  - Bon.
Założycielem tradycji Bon był Tonpa  Szenrab , który w pradawnych wiekach (różne źródła podają różne wersje) przybył  do krainy tybetańskiej z legendarnej  Shanbhali. "Nie wiadomo, gdzie dokładnie znajduje się Shambhala, niektóre przekazy opowiadają o tym, że znajduje się w Indiach. Inne legendy umiejscawiają ją na pustyni Gobi. Dzięki systemowi podziemnych tuneli królestwo Agarthi było połączone z wieloma miejscami, m. in. w Europie, Ameryce, a także z Atlantydą. Na skutek kataklizmów większość tych przejść została zniszczona. W buddyzmie istnieje wiele przekazów wskazujących na to, że wejście do Shambhali znajduje się w Tybecie. Wielu tamtejszych mnichów odwiedzały postacie z Shambhali, a niektórzy oświeceni lamowie, za życia schodzili do podziemnego świata. W książce "Aghartha" Sungma Lama napisał, że Król Świata ma bezpośredni kontakt z Dalaj Lamą. A w pałacu Dalaj Lamy w Lhasie znajdują się Czerwone Wrota, za którymi podobno ma być wejście do tunelu prowadzącego do Shambali." (http://www.mistycznabrama.net/channeling/14-shambhala.html)

http://www.8thingstodo.com/kingdom-of-shambhala-legend-speaks

 Tonpa  Szenrab był księciem, miał zonę i  dzieci. jednak w wieku trzydziestu jeden lat zrezygnował z dostatniego rodzinnego życia i zmagając się z trudnościami, w samotności i surowych warunkach, zgłębiał naukę Dharmy, którą następnie propagował wśród ludzi. Przez cały czas jego wysiłki osłabiane były przez demona Khaybpa Lagring (Olmo Lungring), który w końcu nawrócił się i został uczniem Szenraba. Tybetańczycy praktykowali rytualne ofiary. Szenrab stłumił ich lokalne demony i nauczył składać ofiary z ciastek. Byli nieprzygotowani do odbioru w pełni nauk Bon, dlatego zostali zapoznani tylko z czterema ścieżkami dotyczącymi relacji z duchami opiekuńczymi, egzorcyzmowania demonów i eliminowania negatywności, praktyk oczyszczania oraz modlitw na wzmocnienie pozytywnej energii.

 http://www.dharmawheel.net/viewtopic.php?f=78&t=4586&start=0

 "Chronologicznie rozwinęły się trzy tradycje bönu:

1. Prymitywny Bön – wierzenia szamańskie, opierające się na zjednywaniu demonówpoprzez ofiary ze zwierząt itp. – praktycznie nieistniejący współcześnie.
2. Wieczny Bön lub Stary Bön Jungdrung Bon lub Bon-nyingma (g.yung-drung bon lub bon rnying-ma) – nauki wywodzące się od  buddy  Tönpy Shenraba, który jako pierwszy przekazał 9 ścieżek bonu (ścieżki przyczyny i rezultatu; 4 sutry, 4 tantry oraz dzogczen) umożliwiających oświecenie.
3. Nowy Bön (bon sarma, tyb. bon gsar-ma) – szkoła powstała (około XIV w.  n.e.) po odnalezieniu tzw. term (ukrytych tekstów-skarbów takich jak Bon-tri) oraz wymuszonej przez realia polityczne konwersji religijnej, łącząca nauki Jungdrung Bön z naukami buddyjskimi (9 ścieżek buddyjskich uwzględniając dzogczen) wprowadzonymi z Indii do Tybetu m.in. przez  Padmasambhawę i obecnie bardzo zbliżona do szkoły Ningma. Niemniej tak jak i w poprzednich okresach zarówno Nyngmapowie jak i Bonpo mają wielu wspólnych tertonów i siddhów jak np. Drempa Namkha,  Shenchen Luga lub Dorje Lingpa, którzy odkrywali termy z naukami Bönu ukrytymi często kilka stuleci wcześniej w okresie prześladowań^". ( http://pl.wikipedia.org/wiki/B%C3%B6n)

                                     Fragment koła życia według tradycji  bön

 http://pl.wikipedia.org/wiki/B%C3%B6n

Kultura łużycka

http://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_%C5%82u%C5%BCycka

Ok 1300 roku p.n.e. zaczęła rozwijać się kultura łużycka na ziemiach niemieckich i  śląskich, później także wielkopolskich,  rozszerzała się na Pomorze i  Mazury, ziemie zabużańskie i północnosłowackie oraz Morawy. W tym czasie na sąsiednim kontynencie rozprzestrzeniały się tzw. plagi  egipskie, a Mojżesz wyprowadzał stamtąd swój lud  na ziemię obiecaną.
 Nazwa ziemi łużyckiej wywodzi się od łużyckiego słowa "luzicy" znaczącego bagna. istnieje specjalna dziedzina nauki badająca kulturę łużycką - sorabistyka. Łużyczanie mają od przeszło pięćdziesięciu lat katedrę swojego języka w Lipsku. Obecnie jest ich coraz mniej. Mieszkają blisko Polski, w graniczących z naszym krajem landach niemieckich. Łużyczanie dzielą się na górnych i dolnych. Górne Łużyce wykazują podobieństwa językowe z Czechami, natomiast Dolne Łużyce z Polską.
W Polsce najbardziej charakterystyczny dla kultury łużyckiej, lecz pochodzący  z wiele późniejszych wieków, jest Biskupin.

 https://www.facebook.com/Kultura.luzycka

 https://www.facebook.com/Kultura.luzycka

https://www.facebook.com/Kultura.luzycka

"Najpowszechniejszym oraz najbardziej charakterystycznym dla ogólnego zarysu kultury łużyckiej jest obrządek pogrzebowy ciałopalny popielnicowy. Zmarłych chowano w grobach płaskich, tworzonych na wielkich, używanych przez wiele pokoleń, cmentarzyskach." ( http://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_%C5%82u%C5%BCycka)
"Mimo iż badacze niewiele wiedzą na temat wierzeń ówczesnych ludzi, pewni są że
społeczności te oddawały cześć siłom przyrody. Tezę potwierdzają takie argumenty jak:
symbole w kształcie kółka z promieniami (symbolizujące Słońce) i trykwetry (rodzaj
trójramiennej swastyki) na naczyniach glinianych w okresie halsztackim oraz znak „X” na
dnach naczyń oraz kamiennych toporkach. Na omawianym obszarze odnaleziono również
wózki z brązu i drewna na glinianych kółkach, zdobione figurkami ptaków, które miały
związek z praktykami kultowymi. Pochodzące z okresu kultury łużyckiej są też znalezione w
Wielkopolsce gliniane grzechotki, które również miały kultowy charakter – wiele z nich
umiejscowionych było w grobach lub pomiędzy pojedynczymi grobami. Nie były one
zabawkami dziecięcymi (wkładane były zarówno do grobów dzieci jak i dorosłych), tylko
przedmiotami używanymi podczas ceremonii związanych z kultem zmarłych. Z praktykami
kultowymi wiążą się też figurki przedstawiające ludzkie i zwierzęce postacie, naczynia o
zoomorficznych kształtach, oraz rzadko spotykane instrumenty muzyczne (m. in. gliniany
gwizdek znaleziony w Komorowie i kościany przedmiot o ząbkowanej krawędzi z Jankowa)"
(http://www.turystykakulturowa.org/pdf/2012_07_02.pdf)

                                       http://bialczynski.wordpress.com/tag/kultura-luzycka/

Wedy - święte księgi hinduizmu

 http://www.indietravel.pl/tag/dewanagari/

Święte Księgi hinduizmu - Wedy - najprawdopodobniej powstały ok. XV w.p.n.e., ale są tacy, którzy twierdzą, że Wedy nie powstały, że istniały cały czas. Najprawdopodobniej zaczęły być tworzone w czasie najazdu Ariów na Indie (ok.1800 p.n.e.) tereny półwyspu Indyjskiego zamieszkiwały od trzeciego tysiąclecia p.n.e. plemiona Drawidów i Nagów należących do narodów negroidalnych, którzy  czcili boginię "Kali- Ma". Bogini tej składano krwawe ofiary z ludzi. Ariowie zniszczyli  kulturę Drawidów, część  pochłonęli i zmieszali z własną. Wówczas właśnie Wedy  zostały objawione wieszczom za pośrednictwem pierwszego boga- proroka - Brahmy, uważanego za duszę świata.  Następnie w długotrwałym procesie były skodyfikowane i w takiej postaci przetrwały do naszych czasów. Uzupełniane nowymi Upaniszadami. Słowo - Weda - oznacza wiedza i wywodzi się od naszego wspólnego praprzodka językowego indosłowiańskiego. Do rodziny tego jednego z najstarszych wyrazów należą znane nam i charakterystyczne dla naszego kręgu kulturowego: wiedźma (kobieta wiedząca) i niewiasta( ta, która nie wie). Zasadniczą podstawą filozofii wedyjskiej jest przeświadczenie, że istnieje wieczna, boska, nieskończona, wcielona we wszystkie istoty siła, która wszystko tworzy i rozwiązuje (Brahman) i jest tożsama z naszą duszą, naszym własnym Ja (Atmanem). TAT TVAM ASI.

                                                           Święta sylaba Om

    http://www.himavanti.org/pl/c/uzdrawianie/krag-uzdrawiania-om-healing-om-bheshajya

"Om (także Aum, ॐ) – najświętsza sylaba hinduizmu. Dźwięk om-kara występujący w Wedach, jest pierwotnym hymnem. Om to sylaba-nasienie (bidźa), postrzegana jako dźwięk powstania Wszechświata. Ta transcendentalna wibracja jest uważana za identyczną z osobą absolutnego Brahmana. Na niej opierają się wszystkie hymny wedyjskie. Za świętą uznawana jest także w buddyzmie tybetańskim. Om to sylaba będąca najważniejszą mantrą, pierwotnym dźwiękiem znanym także pranawa, akszara i omkara. Z reguły wymawia się ją samą lub z przymiotnikiem, imieniem Boga w formie atrybutu, przymiotu. Na niej opierają się liczne mantry, np. Om Namah Śiwaja, Om Ham Sah, Om Vaidyanathaya Namah, mantra współczucia Om mani padme hum, czy też stusylabowa mantra buddyjska, zaczynająca się Om wadżra..."      http://www.himavanti.org/pl/c/uzdrawianie/krag-uzdrawiania-om-healing-om-bheshajya

  Objętość Wed sześciokrotnie przekracza wielkość Biblii. Składają się one z wielu Ksiąg, przekazywanych początkowo przez całe stulecia ustnie, Dopiero w znacznie późniejszych wiekach, już po skodyfikowaniu, podzielono je na części, następnie wytłumaczono w puranach, a w sposób bardziej przystępny dla większości wyznawców napisano Mahabharatę, której częścią jest Bhagawatgita. Wedy są niewyczerpanym źródłem inspiracji dla poszukujących wiedzy, są wciąż na nowo odczytywane i wzbogacane nowymi eksplikacjami, nawet w aspekcie fizyki: http://www.jantra.com.pl/pliki/artykuly/art06.html

http://strefatajemnic.onet.pl/ezoteryka/zbawienie-bez-zbawiciela/t16vv

 Najstarsze i najświętsze ksiegi Wed to :

• Rydweda – "wiedza hymnów pochwalnych" (ryć) – 1028 hymnów ułożonych w dziesięć mandali
• Jadżurweda– "wiedza formuł ofiarnych" (jadźus)
• Samaweda– "wiedza śpiewów ofiarnych" (saman)
• Atharwaweda– "wiedza zaklęć magicznych" – zbiór formuł magicznych, zaklęć i egzorcyzmów najpóźniej włączony do kanonu.
• (http://pl.wikipedia.org/wiki/Wedy)

Rygweda to księga kapłańska złożona z ponad tysiąca hymnów . Pojawiają się w niej zaczątki myśli filozoficznych, rozwiniętych później w  upaniszadach i  brahmanach. Np. Hymn 129 :
 "Początek rzeczy"
"NIEBYT nie istniał wtedy, ani byt nie istniał, Nie było też przestworza i nieba u góry, Co było w ruchu, w czyjej opiece? Czym wody były, odchłanne, głębokie?
Była ciemność, ciemnością od początku okryte Wszystko było jednym bez cech oceanem, Zarodek bytu w pustkowiu zawarty Stał się tym jednym mocą swego żaru.
Śmierć nie istniała wówczas, ani nieśmiertelność, Pomiędzy dniem a nocą nie było rozłamu, Przez własną moc to jedno bez tchu oddychało I nic innego nigdzie poza nim nie było.
Lecz oto żądza powstała z początku, Stając się myśli najpierwszym wysiewem, Związek bytu z niebytem wysiłkiem rozumu Znaleźli wieszczowie, w swym sercu szukając.
Na wskroś przenika promień ich poznania - Czy była ona w górze, czy był też w dole? Byli dawcy zarodków, były sił potęgi, Różnorodność w dole, u góry dążenie.
Ale kto wiem to wszystko, kto mógłby powiedzieć, Skąd się zrodziła skąd jest ta wysnowa, Bogowie się zjawili, gdy świat się wyłonił, A więc kto może wiedzieć, skąd wszystko powstało ?
I jak się zrodziła ta wysnowa bytów, Czy kto ją zdziałał, czy też nikt nie zdziałał - Ten, co na ziemię patrzy z najwyższego nieba, Ten może wie o tym a może też nie wie?"

http://wiadomosci.monasterujkowice.pl/?p=7351

 A oto fragment Keny (upaniszady) w przekładzie S.F.Michalskiego wyjaśniający istotę siły twórczej :

Co słuchu słuchem jest i myślą jest myślenia,
I mowy mową co - to tchnieniem jest oddechu,
I okiem oka to. - Mędrzec odpycha zmysły,
I, schodząc z tego świata, idzie w nieśmiertelność, 3. "Tam nie dosięgnie nawet oko,
Nie dojdzie tam ni myśl, ni mowa,
Nie znamy jego, nie poznamy
Choćby najwięcej nas uczyli! On co innego jest, niż wiedza,
I co innego, niż niewiedza,

źródło: http://pl.shvoong.com/books/classic-literature/2351385-wedy/#ixzz2zIfaI5ec

Ur - miasto-państwo w Mezopotamii

 http://butterfield-reignbeau.blogspot.com/2011/09/sztuka-mezopotamii.html



http://okruchykultury.pl/tag/mezopotamia/

Mezopotamia - kolebka cywilizacji - spalona słońcem i ożywiona życiodajnymi wodami Tygrysu i Eufratu, ktorej ziemie dziś należą zarówno  do  Europy jak i Azji,  zarówno  do Iraku i Syrii oraz trochę do Iranu i Turcji. W starożytności zaś zajmowana przez Akad, Sumer, Asyrię i  Babilonię.
To właśnie z tej cywilizacji pochodzi najdawniejszy znany nam epos o Gilgameszu (o. 2000 r.p.n.e.) odkryty na glinianych tabliczkach w ruinach biblioteki w Niniwie. http://atrojka3.blogspot.com/2014/03/sumeryjski-gilgamesz-i-chinski-zwyczaj.html
. Zachowane od przeszło dwu tysiecy lat przed naszą erą miasto-państwo Ur zwane dziś  Tali al-Mukajjar, kojarzone przez niektórych z biblijnym Ur chaldejskim, gdzie urodził się Abraham, znane jest z Zigguratu.
Stąd pochodzi najstarszy znany kodeks króla Ur Nammu.  "Ogłoszone przez Ur-Nammu zasady prawne (dosyć łagodne) i język, jakim zostały spisane, wywodziły się ze starszej o trzysta lat tradycji. Ur-Nammu prawdopodobnie korzystał z dorobku prawodawstwa z okresu panowania w XXIV wieku p.n.e. Urukaginy z Lagasz. Choć nie wiadomo, czy prawa Urukaginy zostały spisane w kodeksie, znana jest inskrypcja, informująca o ich ustanowieniu" http://pl.wikipedia.org/wiki/Kodeks_Ur-Nammu
Dopiero pod koniec XVIII w. p.n.e.  miasto zdobył król babiloński Hammurabi, znany z  ustanowienia kodeksu z kategoryczną zasadą: oko za oko, ząb za ząb, zapisanej później także w Biblii (Wj 21,24a)

http://wynalazki.slomniki.pl/index.php/o-joomla/59-p/1164-polisa-ubezpieczeniowa.html

Przykłady prawne w Kodeksie Hammurabiego

• § 1 Jeśli ktoś kogoś oskarżył i rzucił nań podejrzenie o zabójstwo, zaś tego mu nie udowodnił, ten, kto go oskarżył, poniesie karę śmierci.
• § 22 Jeśli obywatel rabunku dokonał i został złapany, człowiek ten zostanie zabity.
• § 102 Jeśli kupiec dał agentowi handlowemu pieniądze jako pożyczkę bezprocentową, a on tam, gdzie poszedł, poniósł stratę, zwróci kupcowi kapitał.
• § 103 Jeśli podczas jego podróży nieprzyjaciel zabierze mu wszystko, co niósł, przed bogiem przysięgnie i będzie uwolniony.
• § 128 Jeśli obywatel żonę sobie wziął, a umowy z nią nie zawarł, kobieta ta nie jest jego żoną.
• § 153 Żona, która dla poślubienia drugiego mężczyzny kazała zabić swego męża, ma zostać wbita na pal^[5].
• § 195 Jeśli syn ojca swego uderzył, rękę utną mu.
• § 196 Jeśli obywatel oko obywatelowi wybił, oko wybiją mu.
• § 197 Jeżeli kość obywatel złamał, kość złamią mu.
• § 198 Jeśli wyrwał oko poddanego albo złamał kość poddanego, zapłaci jedną minę srebra.
• § 199 Jeśli wyrwał oko niewolnika innej osoby albo złamał kość niewolnikowi innej osoby, zapłaci połowę ceny jego kupna.
• § 200 Jeśli obywatel ząb obywatelowi równemu sobie wybił, ząb wybiją mu.
• § 205 Jeśli niewolnik obywatela w policzek obywatela uderzył, ucho mu utną.
• § 221 Jeśli lekarz kość obywatela złamaną wyleczył lub mięsień bolący uzdrowił, ranny lekarzowi 5 szekli srebra da. (1 szekiel to około 10,5g.)
• § 218 Jeśli lekarz obywatelowi operację ciężką nożem z brązu wykonał i spowodował śmierć obywatela lub łuk brwiowy obywatela nożem z brązu otworzył i oka obywatela pozbawił, rękę utną mu.
• § 229 Jeśli budowniczy wybudował komuś dom, a dzieła swego nie wykonał trwale i dom, który wybudował, zawali się i zabije właściciela, budowniczy poniesie karę śmierci.
• ( http://pl.wikipedia.org/wiki/Kodeks_Hammurabiego)

Podczas swego panowania Hammurabi wyniósł kult babilońskiego boga Marduka do rangi religii państwowej. "Wierzenia ludów Mezopotamii były niezwykle skomplikowane, gdyż każdy z ludów osiedlających się na terenach Międzyrzecza przynosił ze sobą wiarę we własnych bogów, własne mity oraz odrębne formy kultu. Najpopularniejszymi bogami czczonymi w Mezopotamii byli Aszur – bóg narodowy państwa asyryjskiego, Marduk – narodowy bóg Babilończyków oraz bogini Isztar." http://www.sciaga.pl/slowniki-tematyczne/88/starozytna-mezopotamia/

 http://www.sciaga.pl/slowniki-tematyczne/88/starozytna-mezopotamia/